طراحی مدل نوآوری در صنعت هوایی ایران مبتنی بر رویکرد نوآوری باز

تحقیق حاضر، ضمن بررسی پارادایم موجود نوآوری در بخش هوایی، در قالب یک مدل تحلیل کارکرد پویای نظام نوآوری فناورانه، توان آن را برای بهره گیری از پتانسیل اندیشگی، علمی- فناورانه و صنعتی ملی و بین المللی مورد کندوکاو خود قرار دادهاست. این تحقیق با مرور ادبیات نظامهای نوآوری، با تاکید بر نظام بخشی نوآوری، و رویکرد نوآوری باز، سعی در تلفیق آن ها در قالب مدل نوآوری صنعت هوایی ایران کرد. هدف اصلی این تحقیق، طراحی مدل نوآوری در بخش هوایی (تبیین عناصر ساختاری و کارکردها)، به ویژه براساس اتخاذ رویکرد نوآوری باز، برای نیل به قابلیت توسعه ی یک گروه از محصولات هوایی پیچیده ی مبتنی بر فناوری پیشرفته در ایران بود. سوال اصلی تحقیق عبارت بود از: بر اساس اتخاذ رویکرد نوآوری باز، مدل نوآوری هوایی ایران چگونه باید باشد؟ و سوالات فرعی به شرح زیر بود: 1. چه عناصر ساختاری از نظام نوآوری هوایی پیشاپیش وجود دارند؟ 2. نظام نوآوری هوایی ایران دارای چه کارکردهای برجسته ای است؟ 3. نظام نوآوری هوایی از چه کاستی هایی رنج می برد؟ 4. وضعیت موجود نوآوری در بخش هوایی ایران با وضعیت مطلوب آن چه فاصله ای دارد؟ 5. میزان گرایش بخش هوایی ایران به نوآوری باز چقدر است؟ 6. آیا رویکرد نوآوری باز می تواند به عنوان یک راه حل برای ارتقای اثربخشی نوآوری در بخش هوایی ایران به کار گرفته شود؟ 7. مبتنی بر رویکرد نوآوری باز چه عناصر ساختاری مکمل دیگری باید در سطح بخش شکل بگیرند؟ 8. از میان کارکردهای مذکور در ادبیات، کارکردهای مناسب برای ایران در قالب رویکرد نوآوری باز کدام ها هستند؟ 9. در سطح مدیریت بخش برای اشاعه ی رویکرد نوآوری باز و تسهیل گرایش به آن چه اقداماتی قابل انجام است؟ روش تحقیق مورد استفاده، روش مطالعه ی موردی است. از نظر تحلیل، تحقیقی توصیفی است، و با استفاده از روش ها و ابزارهای تحقیق کیفی، و بهره گیری از آمار توصیفی، به تبیین وضعیت موجود و مطلوب و ارائهی راهکار می پردازد. از نظر هدف، تحقیقی کاربردی است. از نظر شیوه ی جمع آوری اطلاعات، پیمایشی است، پایایی ابزارهای پرسش نامه ای دارای مقیاس از طریق آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفته است. روایی صوری و محتوایی، از طریق ارائه پرسشنامه به برخی از استادان و اطلاع دهندگان و اینکه آیا سوالات برای سنجش متغیرها مناسب هستند، سنجیده شده و پرسش ها اصلاح می شوند. شرایط زمینهای تاثیرگذار بر بخش هوایی و دلالتهای آنها نسبت به رویکرد نوآوری، همچنین رفتارهای فردی و سازمانی مورد سنجش قرار گرفت. بهعلاوه، میزان قوت عناصر ساختاری، شامل کنشگران، شبکهها و نهادها در حال حاضر، همینطور اهمیت آنها در صورت اتخاذ رویکرد نوآوری باز، ارزیابی شد. همچنین، وضعیت کارکردهای نظام نوآوری هوایی در حال حاضر مورد ارزیابی، و اهمیت آن ها در وضعیت نوآوری باز مورد پرسش قرار گرفت نهایتا ضمن پاسخگویی به سوالات تحقیق و تبیین عناصر ساختاری و کارکردها در صورت اتخاذ رویکرد نوآوری باز، سیاستها و راهکارهایی جهت ارتقای شرایط زمینهای، اصلاح رفتار بخش هوایی، و بسیج عناصر ساختاری مرتبط در سطوح ملی و بینالمللی تقدیم شد.